Kva skal ein sei? Det er over. Eg er langt, langt vekke frå Brasil. Og det er frykteleg trist!
MST er så fint. Det er så fint! Dei neste to åra skal dei satse på massificacão (å bli fleire) e educacão (utdanning), og det er heilt rett og heilt lurt. - Brasil er ikkje klar for revolusjon og sosialisme endå, sa Vilson Santin på delstatsmøtet i Santa Catarina (SC). - Vi må bli fleire og meir opplyste skal vi komme dit.
Sosialisme nedanfrå?! Ja, takk! Og samtidig er det bra for rørsla - dei treng å bli fleire, og dei treng utdanning. Skal frykta for å rive kollektivt overvinnast, skal kvinnene komme ut av husa, og skal målet om agroøkologi og ikkje minst avskaffing av analfabetisme i eigne rekker nås, så er det nødvendig med utdanning, skolering og bevisstgjering.
Og utviklinga frå å berre okkupere brakk jord til og å okkupere jord plaga av monokultur; soya, pinos (australsk furu) og eukalyptus, som eg av ein eller annan grunn får lyst å kalle politisering. Kjempeviktig - og kjempefarleg. Dei går opp mot nokre va dei styrste selskapa i verda (Monsanto bl.a.) - faen så modige dei er! Same veke som vi drog fekk Bouffou, brigadeleiaren i Herdeiros de Contestados (lenger nord i SC), dødstruslar i okkupasjonsleiren Sebastião Sequeira, som okkuperar eit område med nettopp pino og soya. Ein traktor ingen veit kven køyrde (folk mistenker politiet) øydela all avlinga deira.
Men dei har jo faen så rett - ingen blir mette av å ete furutre, og ingen kan dyrke noko anna etter jorda har blitt brukt til soya og jommen meg om det er rettferdig at nokon skal bruke brasiliansk matjord til å dyrke drivstoff til vestlege SUVar. MST står for 40 prosent av produksjonen til innanlands konsum i Brasil. Det burde vel sei det meste?
MST er ein fantastisk heilskap. Eg er utruleg audmjuk for at eg har fått vore ein del av den (og det er ikkje eit ord eg brukar ofte, trur kanskje det er fyrste gongen..). - Gjennom MST har eg lært å bli eit subjekt, før var eg framandgjort, sa Lavratti, som har fått juristutdanning gjennom MST- stipend. Sitatet er på grensa til å få MST til å høyrast ut som ei sekt. Men det er så talande likevel, det er så mange som har sagt liknande ting,at MST har gitt dei eit nytt syn på alt. Dei har gitt meg eit nytt syn på kampen. Den er stor og sterk, den bur i magen endå sjølv om Brasil er langt vekk. Eg saknar dykk, MST.
